آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
1- دانشکده فنی و مهندسی، دپارتمان مهندسی عمران، دانشگاه قم
2- گروه مهندسی آب و محیط زیست، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شاهرود
2- گروه مهندسی آب و محیط زیست، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شاهرود
چکیده: (163 مشاهده)
تاب آوری مفهومی چندوجهی، استنباط پذیر و توسعه پذیر است. در گستره نیم قرن مطالعات تاب آوری در حوزه های علمی مختلف تعاریف متعددی ارائه شده است. این تعاریف که اغلب دارای همپوشانی و شکاف شناختی هستند مطابق عملکرد سیستم در شرایط رخداد خطرات تدوین شده اند. عدم وجود تعریف یگانه از تاب آوری، ضرورت درک عمیق این مفهوم، بررسی روند توسعه شناختی، توجه به مطالعات بین رشته ای و تلاش در کاهش ابهام شناختی تاب آوری را نشان می دهد. افزایش توجه به عملکرد زیرساخت های حیاتی به عنوان سیستم و نحوه سرویس دهی آن ها حین رخداد خطر، اهمیت پیاده سازی تاب آوری را نشان می دهد. همچنین با هدف اتصال معنادار این مفهوم به تاب آوری عملیاتی، زیرساخت های ساحلی به عنوان شریان های حیاتی یک کشور انتخاب شده است. در این مطالعه تلاش شده است که با کمک ابزار تحلیلی مشاهده – ادعا – استدلال به طبقه بندی محتوایی تعاریف پرداخته شود. مزیت شناختی تحلیل تعاریف تاب آوری، ساختارشناسی فرآیند توسعه مفاهیم نوظهور است. تعریف شناسی تاب آوری در دو بخش کلیدی شامل تحلیل ساختاری و فرآیند توسعه صورت پذیرفته است. همچنین در بخش تاب آوری سواحل و چشم انداز آن، نقش تاب آوری به عنوان یک الزام عملیاتی برجسته شده است که بیانگر اهمیت اتصال وجه راهبردی به عملیاتی این مفهوم است. روند مطالعاتی حاضر علاوه بر درک جامع از مفهوم تاب آوری به کاهش پراکندگی محتوایی و ابهام شناختی این مفهوم کمک می کند. این دست آورد در قالب پوشش متنوع و گسترده حوزه های شناختی تاب آوری، نمایش سیر تکامل مفهوم، دلایل توسعه شناختی و پیشنهاد قواعد زیرساخت های ساحلی تاب آور ارائه شده است.
فایل صوتی چکیده مقاله [MP3 2480 KB] (2 دریافت)
فهرست منابع
1. Meerow, S., & Newell, J. P. (2019). Urban resilience for whom, what, when, where, and why?. Urban geography, 40(3), 309-329. [DOI:10.1080/02723638.2016.1206395]
2. Kern, W. S. (2010). The economics of natural and unnatural disasters. WE Upjohn Institute.
https://doi.org/10.17848/1075-8445.17(3)-2 [DOI:10.17848/9781441678812]
3. Chen, M., & Lu, H. (2020). Analysis of transportation network vulnerability and resilience within an urban agglomeration: Case study of the greater Bay Area, China. Sustainability, 12(18), 7410. [DOI:10.3390/su12187410]
4. Argyroudis, S. A., Mitoulis, S. A., Hofer, L., Zanini, M. A., Tubaldi, E., & Frangopol, D. M. (2020). Resilience assessment framework for critical infrastructure in a multi-hazard environment: Case study on transport assets. Science of the Total Environment, 714, 136854. [DOI:10.1016/j.scitotenv.2020.136854] [PMID]
5. Strunz, S. (2012). Is conceptual vagueness an asset? Arguments from philosophy of science applied to the concept of resilience. Ecological economics, 76, 112-118. [DOI:10.1016/j.ecolecon.2012.02.012]
6. Mozaffar, M. R. (1996). Al-Mantegh (Logic).
7. Fiksel, J. (2003). Designing resilient, sustainable systems. Environmental science & technology, 37(23), 5330-5339. [DOI:10.1021/es0344819] [PMID]
8. Arthur, W. B. (2009). Complexity and the economy. In Handbook of Research on Complexity. Edward Elgar Publishing. [DOI:10.4337/9781781952665.00007]
9. Folke, C., Carpenter, S., Elmqvist, T., Gunderson, L., Holling, C. S., & Walker, B. (2002). Resilience and sustainable development: building adaptive capacity in a world of transformations. AMBIO: A journal of the human environment, 31(5), 437-440. [DOI:10.1579/0044-7447-31.5.437] [PMID]
10. Lal, R. (1994). Sustainable land use systems and soil resilience.
11. Bonanno, G. A. (2004). Loss, trauma, and human resilience: have we underestimated the human capacity to thrive after extremely aversive events?. American psychologist, 59(1), 20. [DOI:10.1037/0003-066X.59.1.20] [PMID]
12. Adger, W. N. (2000). Social and ecological resilience: are they related?. Progress in human geography, 24(3), 347-364. [DOI:10.1191/030913200701540465]
13. Starr, R., Newfrock, J., & Delurey, M. (2003). Enterprise resilience: managing risk in the networked economy. Strategy and business, 30, 70-79.
14. Callaway, D. S., Newman, M. E., Strogatz, S. H., & Watts, D. J. (2000). Network robustness and fragility: Percolation on random graphs. Physical review letters, 85(25), 5468. [DOI:10.1103/PhysRevLett.85.5468] [PMID]
15. Holling, C. S. (1973). Resilience and stability of ecological systems. [DOI:10.1007/978-3-642-45455-4_11]
16. Gunderson, L. H., and C. S. Holling, editors. (2002). Panarchy: understanding transformations in human and natural systems. Island Press, Washington, D.C., USA.
17. Bešinović, N. (2020). Resilience in railway transport systems: a literature review and research agenda. Transport Reviews, 40(4), 457-478. [DOI:10.1080/01441647.2020.1728419]
18. Bates, S., Angeon, V., & Ainouche, A. (2014). The pentagon of vulnerability and resilience: A methodological proposal in development economics by using graph theory. Economic Modelling, 42, 445-453. [DOI:10.1016/j.econmod.2014.07.027]
19. Allenby, B., & Fink, J. (2005). Toward inherently secure and resilient societies. science, 309(5737), 1034-1036. [DOI:10.1126/science.1111534] [PMID]
20. Aydin, N. Y., Duzgun, H. S., Wenzel, F., & Heinimann, H. R. (2018). Integration of stress testing with graph theory to assess the resilience of urban road networks under seismic hazards. Natural Hazards, 91, 37-68. [DOI:10.1007/s11069-017-3112-z]
21. Marasco, S., Kammouh, O., & Cimellaro, G. P. (2022). Disaster resilience quantification of communities: A risk-based approach. International Journal of Disaster Risk Reduction, 70, 102778. [DOI:10.1016/j.ijdrr.2021.102778]
22. Hosseini, S., Barker, K., & Ramirez-Marquez, J. E. (2016). A review of definitions and measures of system resilience. Reliability Engineering & System Safety, 145, 47-61. [DOI:10.1016/j.ress.2015.08.006]
23. Aven, T. (2011). On some recent definitions and analysis frameworks for risk, vulnerability, and resilience. Risk Analysis: An International Journal, 31(4), 515-522. [DOI:10.1111/j.1539-6924.2010.01528.x] [PMID]
24. Brand, F. S., & Jax, K. (2007). Focusing the meaning (s) of resilience: resilience as a descriptive concept and a boundary object. Ecology and society, 12(1). [DOI:10.5751/ES-02029-120123]
25. Walker, B., Gunderson, L., Kinzig, A., Folke, C., Carpenter, S., & Schultz, L. (2006). A handful of heuristics and some propositions for understanding resilience in social-ecological systems. Ecology and society, 11(1). [DOI:10.5751/ES-01530-110113]
26. Walker, B., Carpenter, S., Anderies, J., Abel, N., Cumming, G., Janssen, M., ... & Pritchard, R. (2002). Resilience management in social-ecological systems: a working hypothesis for a participatory approach. Conservation ecology, 6(1). [DOI:10.5751/ES-00356-060114]
27. Holling, C. S. (2001). Understanding the complexity of economic, ecological, and social systems. Ecosystems, 4, 390-405. [DOI:10.1007/s10021-001-0101-5]
28. Carpenter, S., Walker, B., Anderies, J. M., & Abel, N. (2001). From metaphor to measurement: resilience of what to what?. Ecosystems, 4, 765-781. [DOI:10.1007/s10021-001-0045-9]
29. Carpenter, S. R., & Folke, C. (2006). Ecology for transformation. Trends in ecology & evolution, 21(6), 309-315. [DOI:10.1016/j.tree.2006.02.007] [PMID]
30. Brock, W. A., Mäler, K. G., & Perrings, C. (2000). Resilience and sustainability: the economic analysis of non-linear dynamic systems. Beijer International Institute of Ecological Economics.
31. Perrings, C. (2006). Resilience and sustainable development. Environment and Development economics, 11(4), 417-427. [DOI:10.1017/S1355770X06003020]
32. Adger, W. N., Hughes, T. P., Folke, C., Carpenter, S. R., & Rockstrom, J. (2005). Social-ecological resilience to coastal disasters. Science, 309(5737), 1036-1039. [DOI:10.1126/science.1112122] [PMID]
33. Hollnagel, E., Woods, D. D., & Leveson, N. (Eds.). (2006). Resilience engineering: Concepts and precepts. Ashgate Publishing, Ltd..
34. Vlikangas, L., & Hamel, G. (2003). The quest for resilience. Harvard Business Review, 81(9), 52-63.
35. Hale, A., Guldenmund, F., & Goossens, L. (2017). Auditing resilience in risk control and safety management systems. In Resilience Engineering (pp. 289-314). CRC Press. [DOI:10.1201/9781315605685-25]
36. Berdica, K. (2002). An introduction to road vulnerability: what has been done, is done and should be done. Transport policy, 9(2), 117-127. [DOI:10.1016/S0967-070X(02)00011-2]
37. Bruneau, M., Chang, S. E., Eguchi, R. T., Lee, G. C., O'Rourke, T. D., Reinhorn, A. M., ... & Von Winterfeldt, D. (2003). A framework to quantitatively assess and enhance the seismic resilience of communities. Earthquake spectra, 19(4), 733-752. [DOI:10.1193/1.1623497]
38. Cimellaro, G. P., Reinhorn, A. M., & Bruneau, M. (2010). Seismic resilience of a hospital system. Structure and Infrastructure Engineering, 6(1-2), 127-144. [DOI:10.1080/15732470802663847]
39. RESILIENCE, I. (2010). NATIONAL INFRASTRUCTURE ADVISORY COUNCIL.
40. ASME: Innovative Technological Institute (ITI). American Society of Mechanical Engineers. ASME ITI, LLC. Washington (2009).
41. Brown, G., Carlyle, M., Salmerón, J., & Wood, K. (2006). Defending critical infrastructure. Interfaces, 36(6), 530-544. [DOI:10.1287/inte.1060.0252]
42. Forcellini, D. (2022). A novel methodology to assess seismic resilience (SR) of interconnected infrastructures. Applied Sciences, 12(24), 12975. [DOI:10.3390/app122412975]
43. Runko Luttenberger, L., & Mandić, N. (2022). Coastal risks and resilience learning. Pomorstvo, 36(2), 195-203. [DOI:10.31217/p.36.2.3]
44. The Rockefeller Foundation, & ARUP. (2015). City Resilience Framework. Retrieved from https://www.rockefellerfoundation.org/report/city-resilience-framework/
45. Jha, A. K., Miner, T. W., & Stanton-Geddes, Z. (Eds.). (2013). Building urban resilience: principles, tools, and practice. World Bank Publications. [DOI:10.1596/978-0-8213-8865-5]
46. Beatley, T. (2012). Planning for coastal resilience: Best practices for calamitous times. Island Press.
47. Patel, R., & Nosal, L. (2016). Defining the resilient city. New York: United Nations University Centre for Policy Research.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
International Journal of Maritime Technology is licensed under a
Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.