احمد ایزدی، محسن صادقیان، پویا باقریه،
دوره ۲۱، شماره ۴۵ - ( ۱-۱۴۰۴ )
چکیده
وقوع خرابی در سازههای مهندسی خصوصا سازههای دریایی و سازه بدنه شناورها باعث ایجاد خسارتهای اقتصادی، جانی و زیست محیطی میشود. از اینرو تشخیص و پیشبینی وقوع خرابی در این سازهها بسیار حیاتی و مهم میباشد. در این شرایط، مهندسان استفاده از عملیات پایش سلامت سازه را به عنوان راهی مناسب جهت پیشگیری از فروپاشی سازه معرفی نمودهاند. روند پیادهسازی عملیات پایش سلامت سازه شامل چند مرحله است که یکی از مهمترین و چالشبرانگیزترین مراحل، مربوط به جایگذاری حسگرها بر روی سازه است. روشهای تئوریک متعددی جهت یافتن بهترین موقعیتها برای جایگذاری حسگر بر روی یک سازه وجود دارد. در این مقاله، تعدادی از روشهای مرسوم بر روی یک مدل از سازه شناور پیادهسازی شده و نتایج حاصل از آن با یکدیگر مقایسه شدهاند. برای این منظور، ابتدا مشخصات ارتعاشی مدل سازه یک شناور با انجام آنالیز مودال استخراج شده و در ادامه بهترین موقعیتهای پیشنهادی جهت جایگذاری حسگرها با توجه به روشهای مختلف بهدست میآید. نتایج بهدست آمده نشان میدهد که روش مستقل موثر به نسبت سایر روشها، موقعیتهای پیشنهادی خود را به شکل بهتری در سرتاسر سازه بدنه شناور توزیع کرده است، در شرایطی که موقعیتهای پیشنهادی سایر روشها در چند ناحیهی کوچک از شناور متمرکز شدهاند. |