دوره 9، شماره 18 - ( 12-1392 )
جلد 9 شماره 18 صفحات 43-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس
2- مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن واحد خلیج فارس
2- مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن واحد خلیج فارس
چکیده: (11054 مشاهده)
از جمله مسائل مهم در طراحی سازه های جدید و ارزیابی سازه های بتنی موجود، انجام آزمون های کنترلی معیار های دوام حین و پس از ساخت بتن، در جهت ایجاد توسعه پایدار و حفظ آن در منطقه می باشد که در این مقاله بر روی 216 آزمونه از 6 طرح اختلاط با نسبت های مختلف آب به سیمان و پوزولان‌هایی مانند خاکستر بادی و میکروسیلیس، برخی از آزمون های دوام بتن مقایسه شده است. بر طبق نتایج تحلیلی به دست آمده از پراکندگی داده‌های آزمون‌ها و نیز براساس ملاحظات اجرایی، آزمون نفوذ آب در بتن روشی مطمئن برای رد کیفیت بتن نمی باشد. همچنین در دسترس نبودن تجهیزات و گران بودن آزمون نفوذ تسریع شده یون کلرید، باعث شده علیرغم استفاده گسترده در خارج از کشور، عملاً در پروژه‌های بتنی جنوب کشور به ندرت استفاده شود. در این میان، روش جذب آب موئینه به دلیل سرعت بالا، سهولت، ارزان بودن و همچنین تکرار پذیری خوب به نظر می رسد، می تواند به عنوان یکی از معیارهای کنترل پایایی بتن در این مناطق پیشنهاد گردد، که البته این امر خود مستلزم تحقیقات بیشتر می باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |